Romuald Gadomski był polskim podpułkownikiem, który przeszedł przez burzliwe karty historii Polski. Urodził się 26 grudnia 1905 roku w Ciechocinku, a swoje życie zakończył 10 września 1974 roku w Warszawie.
W czasie swojej kariery wojskowej brał udział w wojnie polsko-sowieckiej oraz II wojnie światowej, co czyni go ważnym uczestnikiem tych dramatycznych wydarzeń. Gadomski był również znany jako funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Życiorys
Romuald Gadomski był synem górnika Stanisława i sympatykiem Polskiej Partii Socjalistycznej. W roku 1920, w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, postanowił zgłosić się do Wojska Polskiego jako ochotnik, fałszując swój wiek o dwa lata. W czasie walk doświadczył rany, lecz po wyleczeniu kontynuował edukację, najpierw w gimnazjum w Mińsku Mazowieckim, a następnie w Bydgoszczy. W jesieni 1922 roku przystąpił do Komunistycznej Partii Polski. Po zdaniu matury w 1925 roku rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, a później na Wyższej Szkole Handlowej.
Gadomski był aktywny w Komunistycznej Partii Polski „Życie” oraz przyjaźnił się z Wincentym Rutkiewiczem. Zgodnie z poleceniem władz KPP w 1926 roku przeszedł do PPS-Lewicy, gdzie znalazł się w egzekutywie Komitetu Warszawskiego. Razem z Rutkiewiczem oraz innymi towarzyszami zorganizował komórki partyjne w Warszawie i na Mazowszu. Od lutego 1927 roku działał w Krakowie, a od 1929 roku był członkiem trzyosobowego Komitetu Generalnego PPS-Lewicy, gdzie odpowiadał za utrzymywanie kontaktów z KPP.
W latach 1930–1931 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W tym okresie, na polecenie Wydziału Wojskowego KC KPP, obsługiwał komórkę partyjną w 71 pułku piechoty, co doprowadziło do jego przeniesienia do 86 pułku piechoty w Mołodecznie w wyniku kary. Po dezercji i ściganiu go listami gończymi, zajął się nielegalną działalnością i w latach 1931–1932 pracował jako funkcjonariusz KPP w Obwodzie Poznańsko-Pomorskim. W latach 1932–1935 był więziony za dezercję i swoje komunistyczne działania.
W okresie 1935–1936 pełnił funkcję „okręgowca” Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy we Lwowie. Po kapitulacji Warszawy w dniu 28 września 1939 roku, wraz z rodziną udał się do Białegostoku, który został zajęty przez Armię Czerwoną. Tam pracował jako księgowy w fabryce włókienniczej, a później w redakcji polskiego pisma „Sztandar Wolności” w Mińsku. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 został ewakuowany do rejonu Kujbyszewa. W październiku 1941 roku, na mocy polecenia Kominternu, wstąpił do armii gen. Władysława Andersa. Został jednak aresztowany we wrześniu 1943 roku w Jerozolimie za prowadzenie działalności komunistycznej wśród wojskowych, lecz zwolniono go w grudniu 1944 roku.
W czerwcu 1945 roku pełnił rolę delegata Rządu Jedności Narodowej w Palestynie i Jordanii. Od 11 września 1946 roku pracował jako wicedyrektor Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a także był zastępcą Julii Brystygierowej, ówczesnej dyrektorki tego departamentu. Od 1 lipca 1947 roku piastował stanowisko zastępcy naczelnika Wydziału II Samodzielnego MBP, a 17 lipca 1947 roku został mianowany wicedyrektorem Departamentu VII (wywiad) MBP oraz zastępcą generała Wacława Komara, ówczesnego dyrektora tego departamentu. Został zwolniony z MBP 15 września 1949 roku. W grudniu 1948 roku uczestniczył jako delegat w Zjeździe Zjednoczeniowym PPR i PPS, a w 1959 roku był delegatem na III Zjazd Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1959–1965 pracował jako korespondent PAP w Belgradzie, a między 1965 a 1967 rokiem pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Życie Gospodarcze”.
Romuald Gadomski odszedł z tego świata w Warszawie. Ostatnie jego miejsce spoczynku znajduje się na wojskowych Powązkach, na kwaterze C33-6-14.
Ordery i odznaczenia
Romuald Gadomski posiadał wiele znaczących wyróżnień, które odzwierciedlają jego przyczynienie się do rozwoju Polski. Wśród jego odznaczeń można wymienić:
- krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 18 grudnia 1945 roku.
Przypisy
- M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 45 „za zasługi w dziedzinie życia społeczno-politycznego na terenie Palestyny”.
- Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Janusz Hrynkiewicz | Marek Lewandowski (polityk) | Dow Ben-Me’ir | Tytus CzakiOceń: Romuald Gadomski